La mia famiglia Italiana…

IMG_0786

En dan woon je ineens in Rome. Of nou ja in Santa Lucia bij Rome. Zoiets als Grave bij Nijmegen maar dan anders. Het is in ieder geval een hele overgang. Santa Lucia schetst niet bepaald het idyllische beeld wat wij Nederlanders voor ogen hebben bij het wonen in een Italiaans dorpje. Dan denk je aan het Italië van de ansichtkaarten. De glooiende heuvels, uitgestrekte wijn- en olijfgaarden, middeleeuwse kastelen en meer moois.

Santa Lucia bestaat uit een doorgaande weg van ongeveer 5 km, heeft een recht-toe-recht-aan kerk en is voor de rest een ratjetoe van verschillende bouwstijlen. Alles kan. Santa Lucia kent geen grenzen. Er is een wegdek met gaten waar je U tegen zegt. Even je make up bijwerken in de binnenspiegel is er niet bij, want voor je het weet zit je lippenstift op of erger nog in je ogen. Ook het drinken van een blikje Cola light is er in de auto niet bij, want in no time zit er een bruine vlek in je broek en kun je je niet meer vertonen. ‘Fare una bella figura’ oftewel ‘maak een mooi figuur’ is immers een groot goed voor de Italianen. Ze streven er altijd naar om er op hun best uit te zien. Maar in Santa Lucia kennen ze geen speciale dresscodes op straat en volstaat óók het huispak. Lucky me!

Toch voel ik me gezegend om dit als mijn nieuwe woonplaats te mogen bestempelen. Sla je een zijweg in, halverwege die ene doorgaande weg, dan vind je de condominio waar ik woon. De comdominio is als een fata morgana. Een mooi, spierwit nieuwbouwcomplex met een uitzicht over een mooie, groene heuvel. En aan de geneugten van de mediterrane keuken, goede wijnen en een hartelijk ontvangst is ook geen gebrek. Andrea bereidt de lekkerste pasta’s, de buurtsuper heeft de heerlijkste wijnen en mijn schoonpapà Sergio is maar wat blij met de nieuwe aanwinst van zijn zoon.

Mijn Italiaanse familie… Bestaande uit Andrea, mijn schoonpapà Sergio van 82 jaar, die één van de redenen was om onze relatie in Italië voort te zetten en tot slot bonusdochter Alice. Andrea’s dochtertje die m’n besmettelijk witte inrichting met de grond gelijk maakt. Had ik maar bruine muren gekozen. Het valt trouwens op dat Andrea’s naam in mijn Nederlandse omgeving gelijk stof doet opwaaien. ‘Mag ik vragen of Andrea een man of een vrouw is?’, werd me onlangs tijdens een feestje voor de voeten geworpen. De persoon in kwestie zag ik al steeds bedenkelijk kijken. En ook de vermelding ‘Suzanne & Andrea’ in het overlijdensbericht van mijn lieve omaatje die onlangs op 93-jarige leeftijd overleed, riep vraagtekens op bij de populatie. Maar nee, Andrea is géén vrouw. En ik heb onlangs ook ontdekt dat Michele, Emanuele en Simone geen vrouwelijke aanbidders zijn van mijn vriend.

Op 17 januari vertrok ik definitief uit Nederland. Met twee koffers, inclusief een lach en tranen bij het afscheid van mijn ouders én in de wetenschap dat ik ze gelukkig snel weer zie. En dan ineens woon ik in Santa Lucia bij Rome… Met een warm onthaal door mijn nieuwe Italiaanse familie! La vita è bella…image1

 

 

29 gedachtes over “La mia famiglia Italiana…”

  10. Magda zegt:
    Beantwoorden

    Wat leuk om te lezen wat je daar meemaakt! Moedig hoor, om alles achter te laten en te vertrekken. Maar ja, de liefde he… Veel geluk daar samen!
    Groetjes magda

    Like

  16. marl zegt:
    Beantwoorden

    WAUW, Sue, ik ben onder de indruk! Pakkende teksten en pakkende plaatjes erbij. Een boom is een boom is niet zomaar een boom. maar ja ik had natuurlijk ook niet anders moeten verwachten van een fotograaf en iemand die op de praatstoel geboren is. Doet me denken aan ons blog toen we op reis waren, in het tijdperk dat bloggen nog niet hip was, wat er niet toe doet, want we waren toch als amateurs uit de bus gekomen vergeleken jouw blog. En dat ging over wat we allemaal zagen; het leven van anderen. Niet zo over ons eigen leven, stoer hoor om alles zo bloot te geven. Ik zal je volgen 🙂

    Like

  17. Diny Geesink zegt:
    Beantwoorden

    Ik heb 11 jaar in Italië gewoond ook eens gegaan voor de liefde, nu alweer 5 jaar terug in Amsterdam, maar lijkt mij heel leuk jouw belevenissen tevolgen. Groetjes Diny Geesink

    Like

    • Suzy says Ciao zegt:
      Beantwoorden

      Dank je wel voor je berichtje Diny! Da’s een hele tijd zeg. Ik sta nog aan het begin en ben benieuwd waar ik überhaupt over 1 jaar weer sta (op hangende pootjes weer in NL of nog steeds in IT?! Haha, je weet het nooit in het leven). Leuk dat je me volgt 🙂 Ciao!

      Like

Plaats een reactie